Van de week vroeg iemand me: ´Hé, jij hebt die boot van Manaus naar Belem gedaan, hoe was het?´

En mijn reactie was: afschuwelijk! Alleen maar 4 dagen hangen in je hangmat, zere rug, of zitten op het bloedhete dek, er waren geen stoelen of banken aanwezig. Het eten was slecht, àls er al eten was (je moest er op tijd bij zijn). En geloof me, na 4 dagen komen de rijst en spagetti met bruine bonen je neus uit! De wc was (uiteraard) ranzig en de douche ook. Je ziet bijna geen jungle, alleen maar water, water, water. Als je de kans krijgt moet je het doen! Het is afschuwelijk fantastisch! Echt een geweldige ervaring!

Huh??? Klinkt absoluut ongelofelijk, maar dat is wel hoe ik er op terug kijk. En wat leuk is, gisteren ontmoette ik 2 meiden waarme ik op die boot had gezeten en die hadden precies hetzelfde: afschuwelijk, maar ik had het echt niet wilen missen!

Als je de foto serie bekijkt, zie je hoe dicht de hangmatten bij elkaar hangen, er is echt geen privacy, als er iemand zich omdraaide in de hangmat, schommelde de 10e persoon in de rij vrolijk mee! Maar wat je al niet mee maakt op zo´n tochtje! Een jong priestertje die een hele groep om zich heen verzamelde en daarmee religieuze liederen ging zingen, en die twee dagen later keihard dwars over de boot heen blèrt: `Linda, I love you!` En ik maar:`But I don´t love you, and shut up!` Een psychopaat die ´s nachts vrolijk met een mes liep te zwaaien. Een dronken dame die ´s nachts door de lokale ME aan haar haren getrokken van de boot werd gehaald. Discriminatie vanuit de mensen die luxe in de cabins sliepen, die niet wilden dat wij ´gepeupel´ op het bovenste dek kwamen, het voelde helemaal Titinic. Alleen zijn wij niet vergaan. Hoewel... Midden in de nacht voeren we gezellig bovenop een boomstam waardoor ons schuitje een goeie kapseizende beweging maakte. Ik heb me rot gelachen, al die Brazilianen als een mafkees reddingsvesten halen, geweldig! Goeie show!

Wat is verder nog het vermelden waard? Mijn 32 uur durende busrit die stiekem toch 36 uur werd waardoor ik ´s nachts om 3 uur inSalvador aan kwam (gelukkig had ik n hotelletje gereserveerd en wisten ze dat ik kwam). Salvador was leuk, een Afrikaanse stad met echt ´big mama´s´ in de straten. Leuk om geweest te zijn. Van Salvador met het vliegtuig richting Ouro Preto. Ik lekker met de bus naar de airport, ikhad alleen even nietdoor dat de airport 40 km verderop lag... Wat dus eindigde in een sprint met 18.5 kilo op m´n rug en 6 kilo in m´n kleine rugzak op m´n buik. Met nog 20 minuten op de klokfinishte ik bij de incheck balie, waar ze me aankeken van: wat zie jij er verhit uit, waar maak je je druk om... Uiteraard had het vliegtuig vertraging, grommm...! Ouro Preto (al die foto´s met kerkjes) maakte alles weer goed! Schat-tig stadje! Helemaal verliefd op! Nog een goudmijn bezocht, niets gevonden.

Momenteel ben ik in Rio, arriveerde daar gister om 5 uur ´s ochtends, heeeeerlijk! Eigenlijk is je hele dag naar de knoppen omdat je de hele dag een ´kater´ gevoel heb. Ik heb dus gister door de Botanische tuin gelopen en de boel een beetje verkend. Het lag in de planning om vandaag alle high lights af te gaan en daarna m´n camera´s in de kluis te leggen en om dan ´relaxed´ door de stad te gaan, en naar de stranden. Maar gelukkig is het bewolkt... en met 2 uitzichtpunten als belangrijkste highlights is helder weer toch een vereiste vrees ik!

Nu maar hopen dat het vanmiddag nog open trekt, want morgen is zaterdag en in het weekeind is het mega druk hier! Jullie lezen hoe het afloopt!

Liefs Linda