Lieve mensen!

Daar ben ik weer hoor! Het heeft even geduurd, maar ja, jullie begrepen uit het vorige verhaal al dat het ´hoog-tempo-travel´ was, en daar ´even´ een verhaaltje en foto´s plaatsen toch al snel 3 uur in beslag neemt... snappen jullie vast wel dat ik heb gewacht tot Chris weer terug naar huis was! Nu zit ik dus heerlijk aan mijn site te knutselen en ondertussen gezellig te wauwelen met Chiel aan de andere kant van de Skype.

Waar had ik jullie verlaten? Owja, bij de overleving van de deadroad! Hierna hebben we een vliegtuigje gepakt naar Sucre (leuk stadje) en vandaar hobbeldebobbel naar Potosi. Hier hebben ze een zilvermijn die gesitueerd is rond de 4000 meter. Uiteraard hebben we ons aangemeld voor een tourtje en zijn we kruip-door-sluip-door dwars door de berg heen gekronkeld. Bloedheet, naar zwavel stinkend en supernauwe gangetjes! Erg indrukwekkend, vooral als je bedenkt dat de mijn nog volop in bedrijf is en dat we af en toe ook aan de kant moesten springen voor van die karretjes die langs kwamen denderen. Op het laatst hebben we nog staven dynamiet tot ontploffing gebracht, natuurlijk eerst even een beetje klooien terwijl de lont al aangestoken is, dikke pret!

Vervolgens op de volgende hobbel-bus naar Uyuni aan de rand van de zoutwoestijn. Hier onszelf 3 dagen in een jeep gehesen en ons over de inmense vlakte laten scheuren. Met dat zout op de achtergrond kan je prachtige foto´snemenomdat er weinig tot geen horizon te vinden is. Prachtige dingen gezien: veel flamingo´s, meertjes, geisers etc.

Hierna een helse busrit naar Cusco genomen. We wilden met het vliegtuig gaan, maar aangezien het ticketje voor een uurtje vliegen vet over de 200 euri heen ging besloten we te gaan bussen. Om jullieeven op de hoogte te houden over mijn overgeefpraktijken; ja hoor, 1x in de bus en in het hotel loopt nu de wasbak niet meer door (ik dacht dat het broodje al genoeg verteerd was om door het putje heen te gaan..helaas... hahaha!). We hebben de schuld gelegd bij een vaag appeltje dat ik op had en Chriswijslijk niet(ik krijg het bijna niet getypt).

Cusco is mijn nieuwe liefde, sorry Chiel! Wat een leuke stad! Mooi, oud, relaxed, toch bruisend, cultuur, lekker eten, noem maar op! Wat ook hilarisch was: lopen Chris en ik door de stad, zie ik een blonde meid lopen en ik zeg: goh, dat lijkt Femke de Caluwé wel, die bij RVC heeft gevoetbald! Later passeren we haar en wat blijkt?? Whahaha! Een hele gezellige middag en avond gehad waarbij we eindelijk de cavia geprobeerd hebben en deze hebben weggespoeld met de nodige wijntjes, koekoek!

Rondom Cusco liggen diverse Inka ruines die we op ons gemakkie bezocht hebben. Erg mooi, erg indrukwekkend en erg triest hoe de Spanjaarden succesvol zijn geweest met het om zeep helpen van een prachtige cultuur. Als je in Cusco bent ga je natuurlijk ´de Inka trail´ lopen. Maar daar je je hiervoor een jaar van te voren voor moet aanmelden, en de route voornamelijk uit trappen bestaat en mijn knieen niet het berouwbaarste/eleganste onderdeel van main laif zain, besloten we een alternatieve trekte nemen. We hebben 3 daagjes heerlijk door de bergen gezworven, in lekkende tenten geslapen, gestoken door wespen, en (uiteraard) onze gids er vet uitgelopen (stelletje prutsers!), mooie mensen gezien, interessante dingen gegeten en gewoon genoten van het buiten zijn in de ruige natuur. En uiteindelijk als hoogtepunt...WHOW!!! Machu Pichu! ´s Ochtends om 4 uur opgestaan om naar boven te lopen om als een van de eersten van die dag deMachu Pichu te betreden (dat is het enige moment waarop je foto´s kan maken zonder dat er overal toeristen rondlopen). We liepen om 6 uur ´s ochtends naar binnen en strompelden er om 3 uur ´s middags als een van de laatste weeruit. Genoten? Met volle teugen!!

Inmiddels is Chris weer thuis en klim ik vanavond weer eens in een nachtbus. Eerst maar weer eens 560 kilometer omhoog rijden, richting Equador, nog 7 dagen te gaan en dan...Chieltje!